Στα Γιάννινα ο Σαράφης θυμήθηκε τα παλιά καλά χρόνια

Στο ΠΕΑΚΙ δεξιά στη φωτογραφία ο "Καίσαρας" του ΠΑΟΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου Σταύρος Σαράφης με τον συνεργάτη του gianninasports.gr Βαγγέλη Γυφτόπουλο

Αρχηγός αποστολής του ΠΑΟΚ ήταν μια μεγάλη μορφή του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Σταύρος Σαράφης, μέλος της μεγάλης ομάδας του ΠΑΟΚ στη  δεκαετία του ’70 αλλά και της εθνικής. Εδώ και αρκετά χρόνια είναι τεχνικός διευθυντής των υποδομών του ΠΑΟΚ.

Ο «Καίσαρας» είδε τον αγώνα από μια γωνιά του γηπέδου με το έμπειρο μάτι του, δείχνοντας μια ευαισθησία στα νέα παιδιά. Άλλωστε και ο ίδιος κάπως έτσι ξεκίνησε από την Αναγέννηση Επανομής για να κάνει αυτή τη μεγάλη καριέρα.

Ο Σταύρος Σαράφης όπως τον εντόπισε ο φακός μας, από μια γωνιά παρακολουθεί το ματς των νέων ΠΑΣ - ΠΑΟΚ 0-1

Στα αποδυτήρια συνεχάρη τους παίκτες του ΠΑΟΚ αλλά δεν έλειψαν και τα πειράγματα. Όπως είδε κάποιον απ’ αυτούς με δύο ζευγάρια χρωματιστά ποδοσφαιρικά παπούτσια του είπε χαριτολογώντας: «Τα παπούτσια δεν κάνουν τον ποδοσφαιριστή, όποιο και να βάλεις το ίδιο είναι…». Κάποιος φίλαθλος πέταξε το «καρφί» στον «Καίσαρα» τι παπούτσια φορούσε ο ίδιος επί των δικών του ημερών. Χαμογελαστός απάντησε: «Ήταν με βιδωτές σιδερένιες τάπες και όταν παίζαμε στα ξηρά γήπεδα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα».

Όταν του θυμίσαμε τα μεγάλα παιχνίδια του ΠΑΟΚ στα Γιάννινα τόνισε στο gianninasports.gr «Εκείνες οι εποχές πέρασαν και δεν ξαναγυρίζουν. Όλα τα ματς μέσα στα Γιάννινα ήταν δύσκολα. Θυμάμαι ότι το 1976 που πήραμε το πρωτάθλημα τη μοναδική ήττα στο πρωτάθλημα την είχαμε στα Γιάννινα. Αλλά και στην Τούμπα τα ματς είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εκείνος ο Μοντέζ ήταν πολύ δύσκολος αντίπαλος».

Αφιέρωμα στον Σταύρο Σαράφη

Ήταν τιμητική σήμερα στα Γιάννινα και στο ΠΕΑΚΙ η παρουσία του Σταύρου Σαράφη, καθώς υπήρξε μια μεγάλη μορφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και επειδή τιμάμε την ιστορία και τους μεγάλους πρωταγωνιστές της παραθέτουμε ένα αφιέρωμα για τη ζωή του Σταύρου Σαράφη από την εφημερίδα ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ της Θεσσαλονίκης.

Μία κρίση σκωληκοειδίτιδας τον έφερε στην αγκαλιά του ΠΑΟΚ. Το 1966 ο Σταύρος «Καίσαρας» Σαράφης εισήχθη στα 16 του χρόνια εσπευσμένα στην κλινική «Σαραφιανός». Ηδη στην Επανομή (κάστρο των φίλων του Αρη τότε) το ταλέντο του έλαμπε εκτυφλωτικά.

Φυσικά, τον φλέρταραν εντονότατα κι οι «κίτρινοι» με τον άρχοντα Νίκο Καμπάνη (τους «έφαγε» η υπερβολική σιγουριά λόγω έδρας!) κι οι «ερυθρόλευκοι» με μεσάζοντα τον ίδιο με του Γιώργου Κούδα, τον εκτελωνιστή Μολφέτα (τους έκοψε τη φόρα η απαγόρευση από το στρατιωτικό καθεστώς) κι ο «Δικέφαλος». Ο αείμνηστος Βαγγέλης Μυλωνάς έμαθε την περιπέτεια του Σταύρου Σαράφη. Ο ΠΑΟΚ πλήρωσε όλα τα νοσήλια, η αγροτική οικογένεια του «Καίσαρα» εκτίμησε το γεγονός και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη μεταγραφή του.

Τον Αύγουστο του 1967 ο Γιώργος Παντελάκης κι ο Βαγγέλης Μυλωνάς μετρούν πάνω στο τραπέζι - στα γραφεία της Αναγέννησης Επανομής - τις 350.000 δραχμές. Η ομάδα του Σταύρου Σαράφη (ο οποίος κρυβόταν μέχρι να ολοκληρωθεί η μεταγραφή) απαιτεί να μετρήσουν και τις 100.000 δραχμές για τον παίκτη της. Οι πιέσεις του Αρη, βλέπετε.

Οι παράγοντες του ΠΑΟΚ δεν έχουν μαζί τους τα χρήματα. Η μεταγραφή χαλά στο παρά πέντε της λήξης της μεταγραφικής περιόδου. Η επομένη ήταν 15η Αυγούστου, της Παναγίας, αργία. Ο ΠΑΟΚ καταφέρνει να πάρει μία ημέρα παράταση. Ετσι στις 16 Αυγούστου μετρά στο τραπέζι των γραφείων της Αναγέννησης Επανομής και τις 100.000 δραχμές για τον Σταύρο Σαράφη!

Αυτές, όμως, επιστράφηκαν αμέσως στον ΠΑΟΚ. Τις χρειαζόταν για τη μεταγραφή και του Βασίλη Λάζου από τον Μέγα Αλέξανδρο, τα Καμινίκια. Ο πατέρας του Σταύρου πήρε τα χρήματα σε μία σακούλα. Και τα επέστρεψε βάζοντας στη σακούλα και σταφύλια παραγωγής του ως «παραλλαγή» για τους παράγοντες της Αναγέννησης.

Σαράφης, Κούδας και πίσω ο Γούναρης βγαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο

Ο πατέρας του, βέβαια, ουδέποτε έφερε αντίρρηση στον νταλκά του Σταύρου Σαράφη με την μπάλα. Στα 13 του ήδη έπαιζε στο Περιφερειακό με την Αναγέννηση. Στα 15 του ήταν διεθνής με τη Νέων επί Πάνου Μάρκοβιτς. Κι ο «Καίσαρας», πάντως, έκανε το χατίρι του πατέρα του. Τελείωσε το λύκειο. «Κουτσά στραβά», παραδέχεται σήμερα. Είχε μείνει από απουσίες στη γ' λυκείου. Οι συμμετοχές του, όμως, στις εθνικές ομάδες κι η δυναμική του ΠΑΟΚ του έδωσαν (δικαιολογώντας τις απουσίες) το πολυπόθητο απολυτήριο.

Παρθενική συμμετοχή του στην Εθνική Ελλάδας - επί Λάκη Πετρόπουλου - στο Καυταντζόγλειο. Νίκησε 4-1 την Εθνική Ελβετίας με γκολ των Κούδα, Μποτίνου (2), στη θέση του οποίου (στο 70ό) έπαιξε ο Σταύρος Σαράφης, και Γιώργου Σιδέρη.

Ο Λουκάς Μπάρλος - αξεπέραστη προσωπικότητα της ΑΕΚ - έδωσε επιταγή 5.000.000 δραχμών με ανοικτή ημερομηνία στον «Καίσαρα» για τη μετακίνησή του στην Αθήνα, μαζί με δεσμεύσεις για επιχειρηματικές προοπτικές σε ιπποφορβεία. Εκλεινε 8ετία ο Σταύρος Σαράφης.

Ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ Γιώργος Παντελάκης ήταν σαφής: «Δεν μπορούμε να δώσουμε τόσα χρήματα. Εμείς μπορούμε να δώσουμε μόνον 1.000.000 δραχμές». «Θέλω να μείνω στον ΠΑΟΚ. Βοηθήστε να μη φύγω. Μη με αδικείτε», είπε ο Σαράφης. «Θα σου δώσουμε κι άλλες 300.000, αλλά εν καιρώ». Ετσι έμεινε. Πήρε και το «μπόνους» σχεδόν αμέσως!

Ο Σταύρος Σαράφης δεξιά με τον Γιόχαν Κρόιφ στο φιλικό ΠΑΟΚ - Άγιαξ το 1972

Στον ΠΑΟΚ δεν έλαμψε μόνον ως παίκτης. Φώτισε με τη λάμψη του κι ως προπονητής. Ανακάλυψε τον Ντέμη Νικολαΐδη σε αγώνα Κυπέλλου με τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης. Ηθελαν, όμως, ακατέβατα 20.000.000 δραχμές. Δεν τα έδινε ο Θωμάς Βουλινός. Τα έδωσε ο Κώστας Αλαμάνος του Απόλλωνα, αφού όμως πήρε 19.000.000 από τον Παναθηναϊκό για τον Θανάση Κολιτσιδάκη.

Ανακάλυψε τον Στέλιο Γιαννακόπουλο στον Εθνικό Αστέρα παίζοντας κόντρα ως προπονητής του Αιολικού. Ηθελαν κι αυτοί 20.000.000 δραχμές. Τόσα ήθελαν από τη Σπάρτακ Σουμπότιτσα για τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, τον οποίο επίσης είχε ανακαλύψει. Ο Θωμάς Βουλινός δεν τα είχε. Τα είχε ο Σάκης Σταυρόπουλος. Τους πήρε στον Πανηλειακό. Και τους έδωσε αντί 300.000.000 δραχμών τον καθένα στον Ολυμπιακό!

Θεωρούσε πιο κοντά του ως παίκτη τον Γιώργο Σκαρτάδο. Χαφ κι εκείνος με έφεση στο γκολ. Ξεχωρίζει ως προπονητές τον Γκιούλα Λόραντ («αυθεντία» τον χαρακτηρίζει), τον Λες Σάνον και τον Ιβιτσα Χόρβαρτ. Ο Κροάτης είναι ο μεγάλος αδικημένος. Αυτός θεμελίωσε την ομάδα - θαύμα του ΠΑΟΚ της «χρυσής εποχής». Κι ο Αγγλος αντικαταστάτης του την οικοδόμησε.

Σήμερα εξακολουθεί να υπηρετεί τον ΠΑΟΚ και να απορεί: «Η ομάδα Κ20 πήγε σε 3 τελικούς, πήρε 2 πρωταθλήματα κι η ομάδα Κ17 πήγε σε 4 τελικούς και πήρε 1 πρωτάθλημα. Στη γη μας είναι η φλέβα χρυσού. Γιατί την ψάχνουμε στον ουρανό;»!

Το σπίτι του στην Επανομή είναι ένα μικρό μουσείο του ΠΑΟΚ. Διατηρεί εκεί όλες τις αναμνήσεις του. Την ίδια ώρα ΠΑΕ κι Ερασιτέχνης αδιαφορούν επί του θέματος του Μουσείου του ΠΑΟΚ. Και τις ελεύθερες ώρες του; Τις ξοδεύει στους κήπους του (μεγάλη καρδιά πάντα, προσφέρει την παραγωγή του στον κόσμο), στα ζώα του και σε περιπάτους στην παραλία της Επανομής.

Στη ζωή του δεν πάτησε σε καφενείο, δεν ήπιε καφέ, δεν έπαιξε τάβλι και χαρτιά...

ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΑΡΑΦΗ