Μεγάλη συνέντευξη με τον πρόεδρο των βετεράνων της Αναγέννησης Άρτας Βασίλη Χρηστάκη
ΠΗΓΗ: ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ
Βρεθήκαμε στη Ράχη Άρτας για το φιλικό των παλαιμάχων της
Αναγέννησης Άρτας και του ΠΑΣ Γιάννινα και ασφαλώς δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε
τον πειρασμό να μη ρωτήσουμε τις παλιές δόξες της θρυλικής Αναγέννησης τι
θυμούνται από το ένδοξο παρελθόν και πως νιώθουν τώρα που η ιστορική ομάδα της
πόλης βολοδέρνει στις ερασιτεχνικές κατηγορίες της Άρτας.
Επιλέξαμε γι’ αυτό να
μας μιλήσει ο πρόεδρος του συλλόγου βετεράνων ποδοσφαιριστών της Αναγέννησης
Άρτας Βασίλης Χρηστάκης. Ένας άνθρωπος που ενώνει το παρόν με το ένδοξο
παρελθόν καθώς ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας στη δεκαετία του ’70 που έφθασε
μέχρι τα πρόθυρα της Α’ Εθνικής κατηγορίας. Με παίκτες μεγάλης αξίας όπως οι
Σιακούφης, Κουτσογιώργος, Ευταξίας, Νίκου, Κουτσογιώργος, Κοντογιώργος, Λάϊος, Ρέντζος, Αμβράζης, Βάσιος,
Δημουλίτσας και πολλοί άλλοι. Μάλιστα στο γήπεδο της Ράχης εκτός από τον Βασίλη
Χρηστάκη ήταν ο μεγάλος άσσος Δημήτρης Σιακούφης, αρχηγός της Αναγέννησης που
έπαιξε και με τον Παναιτωλικό στην Α’ Εθνική, ο Βασίλης Λάιος που είναι
συνδεδεμένοι με την παλιά μεγάλη ομάδα.
Όταν ρωτήσαμε τον Βασίλη Χρηστάκη πως
νιώθει που η ιστορική Αναγέννηση τα τελευταία χρόνια απουσιάζει από τις
επαγγελματικές κατηγορίες, χωρίς και καμία προοπτική για κάτι παραπάνω,
διακρίναμε ένα κόμβο στο λαιμό του βγάζοντας με δυσκολία τις λέξεις: «Πονάμε
και εμείς που ζήσαμε μ’ αυτή την ομάδα ωραίες στιγμές. Της αξίζει καλύτερη
τύχη». Ας πάμε στη συνομιλία που είχαμε με τον πρόεδρο των βετεράνων
ποδοσφαιριστών της Αναγέννησης Άρτας Βασίλη Χρηστάκη.
«Νιώθουμε σαν να γυρίζει ο χρόνος πίσω, σαν να μη πέρασε μια
μέρα από τότε που παίζαμε ποδόσφαιρο. Είναι ένα όνειρο αυτό αλλά το ζεις για
λίγο όταν κλωτσάς τη μπάλα στο γήπεδο. Εμείς βασικά κάναμε τον σύλλογο
παλαιμάχων ποδοσφαιριστών για να δίνουμε φιλικά παιχνίδια για φιλανθρωπικούς
σκοπούς. Κάνουμε 3-4 παιχνίδια το χρόνο για να βοηθήσουμε κάποιους ανθρώπους.
Και παράλληλα οι νεώτερες γενιές των παλιών παικτών να παίζουν και ποδόσφαιρο,
για να θυμίζουν στους νεώτερους φιλάθλους την ιστορία της Αναγέννησης».
-Δείχνουν ενδιαφέρον
οι παλιοί παίκτες για τις προσπάθειες που κάνετε σαν σύλλογος;
«Βεβαίως, όσα παιδιά μπορούν παίζουν στα φιλικά παιχνίδια.
Εμείς οι παλιότεροι δεν μπορούμε να αγωνισθούμε γιατί περνούν και τα χρόνια,
αλλά είναι τα παιδιά πάνω από 40 χρονών που έπαιξαν στην Αναγέννηση και όποτε
έχουμε αγώνες έρχονται να αγωνισθούν και να συμβάλουν στις προσπάθειες για
φιλανθρωπικούς σκοπούς που κάνουμε».
-Τι νιώθετε κύριε
Χρηστάκη όλοι εσείς που ζήσατε τις μεγάλες στιγμές αυτής της ιστορικής και
μεγάλης ομάδας όταν βλέπετε τη φανέλα της Αναγέννησης ή όταν ακούτε το όνομά
της;
«Η Αναγέννηση είναι πολύ βαρύ όνομα, έχει μεγάλη ιστορία,
για τους Αρτινούς φιλάθλους είναι μια ιδέα, αλλά έτσι όπως έχει καταντήσει
είναι πολύ κρίμα. Πονάμε να τη βλέπουμε χαμηλά γιατί ζήσαμε μεγάλες στιγμές με
τη φανέλα της και τον κόσμο της Άρτας. Η Αναγέννηση είναι ταυτισμένη με την
ιστορία της Άρτας».
-Διαβάσαμε ότι
υπάρχει μια συνεργασία της Αναγέννησης με την Α. Ε. Καραϊσκάκης με σκοπό να
γίνει κάτι καλύτερο στο μέλλον. Εσείς πως βλέπετε αυτή την ιδέα, αυτή την
προσπάθεια;
«Πιστεύω μόνο μια τέτοια κίνηση θα μπορέσει να φτιάξει την
Αναγέννηση και να τη βγάλει από την αφάνεια. Οι καιροί είναι δύσκολοι, χωρίς να
υπάρχει άνθρωπος που θα έχει τη δύναμη και το χρήμα, δεν μπορείς να κάνεις
τίποτα. Θα δούμε τις εξελίξεις στην πορεία, τώρα δεν μπορούμε να πούμε τίποτα
περισσότερο».
-Η νέα γενιά των
φιλάθλων της Άρτας γνωρίζει την ιστορία της Αναγέννησης και το βάρος του
ονόματός της; Σας ρωτάμε γι’ αυτό, γιατί η ιστορική ομάδα της πόλης σας είναι
αρκετά χρόνια χωρίς διακρίσεις με κίνδυνο να μη έχει το ανάλογο εκτόπισμα στις
νέες γενιές φιλάθλων.
«Είναι σωστό αυτό που λέτε, τα νέα παιδιά δεν γνωρίζουν τόσο
καλά ούτε την ιστορία αλλά ούτε και τις επιτυχίες που είχε αυτή η ομάδα και
πόσο δεμένη ήταν με την κοινωνία της πόλης. Δεν φταίνε τα παιδιά. Γιατί δεν
έγινε κάποια διαφήμιση, κάποια έκδοση, κάτι άλλο που να φέρει πιο κοντά τα
παιδιά στην ομάδα. Αγωνιστικά δεν έχει διακρίσεις τα τελευταία χρόνια και έχει
μια λογική βάση αυτό που ρωτάτε. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τα
βυζαντινά μνημεία της Άρτας που μέσα σ’ αυτό έχει και την Αναγέννηση της
δεκαετίας του ’70, τότε που είχε και την πιο δυνατή ομάδα. Είναι και αυτό
κάτι».
-Λείπε σήμερα από το
ποδόσφαιρο η Αναγέννηση; Μιλάμε για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο που θέλει
ομάδες με κόσμο και ιστορία.
«Λείπει ασφαλώς… Λείπε πάρα πολύ. Όπως σωστά λέτε το
ποδόσφαιρο έχει ανάγκη από ομάδες με κόσμο, ιστορία και βαριά φανέλα, γιατί
έτσι αποκτά μεγαλύτερη οντότητα».
-Τι λέτε κύριε
Χρηστάκη, αν γίνει κάποιο θαύμα και πάρει πάλι μπροστά η μηχανή της Αναγέννησης
μπορεί να ξεσηκώσει τον κόσμο στην Άρτα και να τον φέρει στο γήπεδο;
«Πιστεύω πως ναι. Οι Αρτινοί είναι διψασμένοι για
ποδόσφαιρο, είναι και απογοητευμένοι που έπεσε χαμηλά η ομάδα. Αν γίνει κάτι
καλό με την Αναγέννηση, ο κόσμος θα έρθει πάλι στο γήπεδο».
-Μαζευόσαστε οι παλιοί
παίκτες, θυμάστε τα παλιά;
«Είμαστε φίλοι μεταξύ μας και καθημερινά βρισκόμαστε. Η Άρτα
είναι μικρή. Μια βόλτα αν κάνεις στην πλατεία θα βρεις πολλούς συμπαίκτες αλλά
και φιλάθλους που έτρεχαν κοντά στην ομάδα».
-Ποια παιχνίδια
θυμάστε περισσότερο;
«Πολλά σημαντικά παιχνίδια θα μείνουν αξέχαστα και άσβεστα
στη μνήμη μας. Η Αναγέννηση από το 1962 που έγινε η Β’ Εθνική δεν έλειψε ποτέ
απ’ αυτή μέχρι που υποβιβάστηκε το 1979 για τελευταία φορά στο μπαράζ με τη
Βέροια. Υπάρχουν πολλά παιχνίδια που έμειναν στην ιστορία. Αξέχαστα είναι τα
μεγάλα ντέρμπι με τον ΠΑΣ Γιάννινα, όταν και οι δύο ομάδες έπαιζαν στη Β’
Εθνική και διεκδικούσαν άνοδο για τη μεγάλη κατηγορία. Τόσο τα παιχνίδια στην
Άρτα όσο και στα Γιάννινα, είχαν πάντα ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον, γιατί ήταν
γειτονικά ντέρμπι».
-Με τον καιρό
ξεπεράστηκαν και κάποιες κακές στιγμές με επεισόδια και εντάσεις.
«Με τον καιρό όλα ξεπεράστηκαν και γίναμε φίλοι με τους
παίκτες του ΠΑΣ κάνοντας και φιλικά παιχνίδια. Άλλωστε εγώ έχω και γυναίκα από
τα Γιάννινα, σαν να είμαι μισός Γιαννιώτης. Μετά έπαιξαν παιδιά από τα Γιάννινα
στην Άρτα, όπως και Αρτινοί στον ΠΑΣ».
-Είναι αλήθεια ότι
παίζατε και στο κέντρο αλλά και τερματοφύλακας;
«Ναι είναι αλήθεια, έχω στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής πάρα
πολλές συμμετοχές τόσο ως τερματοφύλακας όσο και αγωνιζόμενος σε άλλες θέσεις
στην ενδεκάδα της Αναγέννησης. Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο το 1962 στην Αναγέννηση,
ενώ παράλληλα ήμουν αθλητής εν ενεργεία στον Πύρρο Άρτας κοντεύοντας να κάνω
πανηπειρωτικό ρεκόρ στο δρόμο των 100 μέτρων. Ξεκίνησα σαν επιθετικός και ο
παλιός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού ο Κουρουκλάτος που τον είχαμε προπονητή με
έβαλε και τερματοφύλακα. Σε άλλα παιχνίδια έπαιζα τερματοφύλακας και σε άλλα
παιχνίδια μέσα. Και δεν μιλάμε σε προπονήσεις ή σε φιλικά, αλλά σε επίσημα παιχνίδια
Β’ Εθνικής».
-Να σας πω την
αλήθεια, όταν ψάχναμε σε αρχεία εφημερίδων για παλιούς αγώνες της Αναγέννησης,
είχαμε την εντύπωση ότι υπήρχαν δύο παίκτες με το όνομα Χρηστάκης. Αλλού σας
βρίσκαμε να βάζετε γκολ και αλλού να είστε κάτω από τα δοκάρια. Μας είπαν
παλιότεροι ότι και ο Αντώνης Νικοπολίδης όταν ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην Α. Ε.
Βίγλας ήταν επιθετικός λόγω ύψους για να παίρνει κεφαλιές και μετά τον έβαλαν
στην Άρτα τερματοφύλακα. Το έχετε ακούσει αυτό;
«Εγώ θυμάμαι τον Νικοπολίδη τερματοφύλακα στην Αναγέννηση
και μάλιστα μέσα από τη δουλειά εξελίχθηκε κάνοντας την καριέρα που όλοι
ξέρουμε. Να σας πω και μια ιστορία. Όταν παίξαμε με τον Παναρκαδικό στην
Τρίπολη ο Κουρουκλάτος με έβαλε σέντερ φορ και σημείωσα γκολ με πέναλτι. Επειδή
ήξεραν ότι ο Χρηστάκης είναι τερματοφύλακας στην Αναγέννηση και είδαν τον
Χρηστάκη επιθετικό, θεώρησαν στο ημίχρονο ότι παίζει παράνομα άλλος παίκτης με
το δικό μου το δελτίο. Έκαναν ένσταση πλαστοπροσωπείας και μας κάλεσε ο
διαιτητής κάθε παίκτη ξεχωριστά για να διαπιστώσει αν πράγματι παίζουν οι
παίκτες που είναι δηλωμένοι στο φύλλο αγώνος. Έβλεπε τα στοιχεία ταυτότητος και
έκανε αντιστοιχία της φωτογραφίας που υπάρχει στο δελτίο με τη φυσιογνωμία του
κάθε παίκτη αν πραγματικά είναι αυτός που δηλώθηκε. Εγώ πραγματικά έπαιζα με το
δικό μου το δελτίο, έκανε έλεγχο ο διαιτητής, ζήτησε και το δελτίο της
αστυνομικής ταυτότητας και έτσι συνέχισαν τον αγώνα. Την πάτησαν με την ένσταση
γιατί δεν ήξεραν ότι εγώ παίζει και σαν επιθετικός και σαν τερματοφύλακας».
-Καταπληκτική ιστορία.
Πότε έγινε αυτό το γεγονός;
«Ημερομηνία να σας πω δεν θυμάμαι. Πάντως ήταν στην δεκαετία
του ’70 τότε που παλεύαμε και εμείς να βγούμε στην Α’ Εθνική. Το ματς αυτό ήταν
για το πρωτάθλημα Β’ Εθνικής».
Άρα πολύ πριν από
εμάς την πάτησε ο Παναρκαδικός! Πως
βλέπετε κύριε Χρηστάκη το σημερινό ποδόσφαιρο; Το παρακολουθείτε, βλέπετε
αγώνες;
«Φυσικά το παρακολουθώ, αλλά δεν βλέπω και μεγάλα πράγματα.
Δεν υπάρχουν τα ταλέντα που υπήρχαν κάποτε. Εκείνοι οι παίκτες που μιλούσαν με
τη μπάλα και μάγευαν τον κόσμο. Σήμερα οι περισσότεροι παίκτες είναι αθλητές
παρά ποδοσφαιριστές».