Μια καταπληκτική συνέντευξη του Νίκου Φιλίππου για την ζωή και την καριέρα του
Ο Νίκος Φιλίππου είναι γέννημα θρέμμα Γιαννιώτης, γιός του
αείμνηστα Αναστάσιου Φιλίππου παλιού αθλητή και επί σειρά ετών αθλητικού παράγοντα.
Όπως λέει ο ίδιος, μικρός λόγω ύψους έπαιζε τερματοφύλακας, έκανε στίβο και στα
ματς του ΠΑΣ Γιάννινα μάζευε τη μπάλα πίσω από την εστία του Λίσα.
Στα 13 του
χρόνια άρχισε το μπάσκετ, ήταν στη μεγάλη ομάδα του ΑΓΣΙ που έφθασε στη Β’
Εθνική, μεταγράφηκε στον Άρη και το 1987 ήταν στην Εθνική ομάδα που με Γκάλη,
Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά κατέκτησαν το κύπελλο Ευρώπης.
Σε συνέντευξή του στο sport24.gr δηλώσει οπαδός του ΠΑΣ και σημειώνει: "Αν με ρωτήσεις
τι ομάδα είμαι, αυτό που επέλεξα πρώτα-πρώτα, όταν ήμουν μικρός, θα σου
απαντήσω ΠΑΣ Γιάννενα. Αυτή την ομάδα αγάπησα, πηγαίνοντας στο γήπεδο και
πετώντας την μπάλα στον Λίσα. Αυτή ήταν η επιλογή μου. Εκείνη την ομάδα, με
Κοντογιωργάκη, Αλβαρέζ, Γκλασμάνη, την έβλεπε κάθε Κυριακή από το 1974 και
μετά. Ήμουν ένα … ούζο, που πετούσε την μπάλα στον τερματοφύλακα, τον Λίσα».
Θυμάται που μικρός στα Γιάννινα που έπαιζε τερματοφύλακας
αλλά μετά ασχολήθηκε με το μπάσκετ: "Από
που ν' αρχίσω; Μα τι λέω εκεί που γεννήθηκα. Είμαι λοιπόν στα, Γιάννενα, είμαι
13 ετών 14 και κάθομαι κάτω από τη μπασκέτα, και νομίζω ότι είναι ούφο. Δεν
ξέρω καν τι είναι μπάσκετ. Έπαιζα ποδόσφαιρο, τερματοφύλακας. Ασχολήθηκα και με
το στίβο, όπου με είχε βάλει ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν κι αυτός αθλητής,
έτρεχα 100 μέτρα, πήδαγα ύψος"
Και η απογείωση της καριέρας του μέσω της μεγάλης ομάδας του
ΑΓΣΙ: "Ναι, πήρα ύψος αλλά όχι όπως φαντάζεσαι. Δεν ήμουν ο ψηλότερος στις
πρώτες τάξεις του γυμνασίου. Ψήλωσα αργότερα, αλλά ... ψήλωσα. Ξεκίνησα με τον
ΑΓΣΙ, έπαιζα και μάθαινα. Ήρθαν και κάποια παιδιά, από την Αθήνα, που ήξεραν
μπάσκετ να σπουδάσουν στο Πανεπιστήμιο, ήρθε κι ένας άνθρωπος, ονόματι Μίλτος
Ασπιώτης, ο οποίος ουσιαστικά με έμαθε μπάσκετ. Σε αντάλλαγμα, εγώ του έδωσα …
την αδερφή μου κι έχουν κάνει μαζί τρία παιδιά! Ήταν ένας πρωτοπόρος της
αποκέντρωσης, αν σκεφτείς ότι μιλάμε για τέλος δεκαετίας του 70, που ήρθε από
την Αθήνα στα Γιάννενα, να εργαστεί σαν οφθαλμίατρος και να ζήσει στην
περιφέρεια. Έτσι ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ και να βελτιώνομαι. Με τον ΑΓΣ
Ιωαννίνων, αρχίσαμε να γινόμαστε γνωστοί όταν παίξαμε στη Β Εθνική, την αμέσως
επόμενη κατηγορία μετά τη μεγάλη κατηγορία. Όταν παίξαμε με τον Παναθηναϊκό του
Κορωναίου, του Στεργάκου και του Κάππου, με είδαν οι άνθρωποι του ΠΑΟ.
Στα μπαράζ του Βόλου για την κατάταξη της Β Εθνικής, είχε
κατέβει ο μακαρίτης ο Ανέστης Πεταλίδης να με δει, για λογαριασμό του Άρη. Είχα
παίξει Εθνική Εφήβων, μετά από εισήγηση του Ντουκσάιρ, σε τουρνουά στη Μόσχα
(με προπονητή τον Ιωαννίδη) ενώ η ομοσπονδία με είχε στείλει και στην Αμερική.
Λέω πολλές φορές ότι η ΕΟΚ είναι, για μένα το σπίτι μου. Δεν είναι ψέμα. Με
έστειλε στην Αμερική σε ηλικία 16 ετών, βλαχάκι, χωριατάκι, μαζί με
Μπακόπουλο,Τσουγκράνη κι έναν άλλο, τον Μπότσιο σε καμπ. Πώς ήταν η εμπειρία
μου; Σα να σε στέλνουν ξαφνικά στον παράδεισο; Απίστευτα πράγματα, ειδικά για
ένα παιδί, που πήγαινε ακόμη σχολείο. Τότε φορούσα και έπαιζα γυαλιά. Πρώτη
φορά, άνθρωπος της ομοσπονδίας με πήγε να φορέσω φακούς επαφής. Κάποιος
νοιαζόταν για μένα και ήταν πολύ σημαντικό..."
Για να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του Νίκου Φιλίππου ππου έδωσε στο sport24.gr ΚΛΙΚΕΔΩ