Πέρασαν 13 χρόνια χωρίς τον Παύλο Νασιάκο

Αφιέρωμα μνήμης στον Παύλο Νασιάκο που "έφυγε" από κοντά μας στις 8-9-2003. Οι φωτογραφίες είναι από τον ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

ΠΗΓΗ: ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ

Συμπληρώνονται σήμερα 13 χρόνια από τον θάνατο του Παύλου Νασιάκου, στελέχους επί σειρά ετών του ΠΑΣ Γιάννινα. Ήταν 8 Σεπτεμβρίου 2003 όταν έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 53 ετών, προδομένος από την καρδιά του.
Παίρνοντας μαζί του εμπειρίες και αναμνήσεις μιας διαδρομής 30 ετών ως διοικητικού στελέχους της τοπικής ομάδας. Ζώντας από κοντά και εκ των έσω το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορικής διαδρομής του «Άγιαξ της Ηπείρου» με καλές αλλά και με άσχημες στιγμές. 

Ο Παύλος Νασιάκος ήταν στέλεχος της ομάδας, από το χέρι του περνούσαν τα πάντα, όχι μόνο για τη διοικητική διεκπεραίωση των υποθέσεων, αλλά ήταν δίπλα στις διοικήσεις έχοντας λόγο και στη λήψη αποφάσεων. Γιατί είχε γνώσεις για το ποδόσφαιρο, ήξερε τα πάντα από τους κανονισμούς, ήξερε καλά πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, επιζητώντας όλοι τη γνώμη του. Ήταν άνθρωπος εμπιστοσύνης για τους προέδρους και τις διοικήσεις, που δεν του έπαιρνες κουβέντα για ότι συνέβαινε στην ομάδα. Ήξερε καλά το πώς θα βοηθήσει και θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του ΠΑΣ. Δεν είναι τυχαίο που επί 30 χρόνια ήταν η ψυχή των γραφείων, διατηρώντας σχέσεις εμπιστοσύνης με όλες τις διοικήσεις. Αν ζούσε σήμερα, θα ήταν ένας πλούτος γνώσεων για το ποδόσφαιρο και ένα κομμάτι της ιστορίας, καθώς έζησε από κοντά πολλά και μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία του ΠΑΣ.

Η πρώτη μας γνωριμία με τον Παύλο Νασιάκο ήταν το 1986, κάνοντας την πρώτη απόπειρα να γράψουμε για τα 20 χρόνια που συμπλήρωνε τότε η ομάδα από την ίδρυσή της. «Πήγαινε στον Νασιάκο, αυτός θα σε κατατοπίσει για όλα» μας είπαν όλοι σε όσους απευθυνθήκαμε να μας δώσουν στοιχεία. Πραγματικά έτσι έγινε. Κόντεψε να μας πάρει το πρωί, όταν στρωθήκαμε ένα βράδυ στα γραφεία του ΠΑΣ που ήταν τότε στην οδό Πουτέτση κοντά στο γήπεδο για να γράψουμε τις θύμησες του Παύλου. Γράψαμε τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια όπως τα έζησε ο ίδιος. Και έκτοτε είχαμε μαζί του αμοιβαία εκτίμηση και φιλία. 

Ο Παύλος Νασιάκος τελείωσε λογιστικά σε ιδιωτική σχολή και μέσω βιογραφικού σημειώματος προσλήφθηκε το καλοκαίρι του 1973 στα γραφεία του ΠΑΣ ως λογιστής αλλά και διοικητικός υπάλληλος. Ουσιαστικά ήταν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Από το 1973 και μέχρι στις 8 Σεπτεμβρίου 2003 που έφυγε από τη ζωή, είδε και έμαθε πολλά μέσα στην οικογένεια του ΠΑΣ. Η πρόσληψή του έγινε από τη διοίκηση του Κώστα Μπέγκα. Πολύ γρήγορα ο Παύλος με την εργατικότητα και την ευσυνειδησία κέρδισε την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη όλων. Άκουγε, έβλεπε, ζούσε τις καταστάσεις, καλές και άσχημες, αλλά όταν  κλείδωνε την πόρτα και έφευγε από τα γραφεία του ΠΑΣ, δεν του έπαιρνες κουβέντα. Απλά όταν συνέβαινε κάτι, μειδιούσε αινιγματικά κάτω από το παχύ μουστάκι του, σαν να ήθελε να πει: «ψάξετε να βρείτε τι έγινε, αλλά όχι από μένα». 

Η καταγωγή του Παύλου Νασιάκου ήταν από το Άνω Ζάλογγο. Μάλιστα στη δεκαετία του ’90 εξελέγη πρόεδρος της Κοινότητας Ζαλόγγου και στη συνέχεια δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Βερενίκης, που ήταν ο πρώτος Δήμος στο νομό Ιωαννίνων από συνένωση κοινοτήτων, πριν έρθει το σχέδιο «Καποδίστριας». Επίσης ήταν πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας Α. Ε. Ρίζας. Άνθρωπος δραστήριος και δημιουργικός που δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς από κοντά μας και κυρίως από την υπέροχη οικογένειά του. 

Σήμερα είναι μια ημέρα μνήμης για όλους όσους γνωρίσαμε από κοντά τον Παύλο Νασιάκο, καθώς συμπληρώνονται 13 χρόνια από τον θάνατό του. Πάντα θα τον θυμόμαστε σαν ένα παλιό φίλο με αγάπη και εκτίμηση. Ειδικά φέτος που η ομάδα συμπλήρωσε 50 χρόνια διαδρομής, τον θυμηθήκαμε περισσότερες φορές από τον υπόλοιπο καιρό, γιατί και αυτός ήταν ένα κομμάτι αυτής της ιστορίας. Εκεί από κάποια γωνιά του Παραδείσου μαζί με τους αγγέλους, πιστεύουμε ότι θα χαμογελούν και τα μουστάκια του για τις επιτυχίες του ΠΑΣ και την καλή παρουσία που είχε στην Ευρώπη. Κάτι που ήταν και δικό του όνειρο, ασχέτως αν σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια, ούτε καν δεν μπορούσες να ψελλίσεις κάτι τέτοιο. Αιωνία του η μνήμη, θα είναι πάντα στις καρδιές μας, δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΟΣ